Podłaźniczka – co to jest?

Podłaźniczka? Nie znam czegoś takiego. Czy to potrawa, postać czy jeszcze coś innego? Takie pytania mogą nasunąć się przy pierwszym zetknięciu z tym słowem. Podłaźniczka to tradycyjna dekoracja świąteczna, która została wyparta przez choinkę, bombki i inne powszechnie sprzedawane obecnie ozdoby.

Podłaźniczka to czubek jodły, świerka lub sosnowa gałąź wieszana pod sufitem jako ozdoba w czasie Świąt Bożego Narodzenia. Podłaźniczka gościła w polskich chatach zanim wyparta została przez stojące na podłodze choinki.

Od wieków w różnych kulturach istniał kult wiecznie zielonego drzewka, które uważano za symbol życia i płodności. Dekorując wiecznie zielone drzewko czczono przesilenie zimowe czyli zwycięstwo światła nad ciemnością, bowiem co roku od tego momentu przybywa dnia.

W Święto Godowe, czyli przesilenie zimowe lub w dzień Wigilii zawieszano podłaźniczkę w głównej izbie pod sufitem przyozdobionej w dekoracje z odpowiednią symboliką: jabłka – zapewniały zdrowie i urodę, orzechy – bogactwo i siły witalne, a wypieki – dostatek. Obowiązkowym elementem dekoracyjnym podłaźniczek były światy, czyli kolorowe krążki z opłatków uformowane w kształt przypominający kulę ziemską.

Podłaźniczka zdobiła domy do Święta Trzech Króli. Później przypisywano jej magiczną moc – pokruszone części dodawano do paszy zwierząt zapewniając im zdrowie lub rozsypywano na polach licząc na urodzaj.

Dziś następczyni podłaźniczki, czyli choinka traktowana jest jako zwyczajna dekoracja i miejsce, w którym Mikołaj pozostawia prezenty dla grzecznych dzieci. Warto jednak czasem wrócić do korzeni i poznać historię obrzędów i tradycji. Dlatego u mnie w tym roku i dla podłaźniczki znalazło się miejsce. Wesołych Świąt!